Zjawisko nagłego znikania pszczół z pasiek pojawiło się w USA z końcem XIX wieku, a powróciło przed niespełna 10 laty, w o wiele większym natężeniu, doprowadzając do wyginięcia w wielu regionach nawet do 90% pszczelej populacji i wielkich strat w gospodarce pasiecznej. Zyskało wówczas groźną nazwę - „masowego ginięcia pszczół” (CCD). Amerykański „dzwonek alarmowy” spowodował, że już 47 krajów (w tym wszystkie członkowskie UE, a także USA, Kanada, Australia, Nowa Zelandia i Chiny) powołały zespół naukowców i praktyków, który w ramach programu „COLOS” monitoruje sytuację w pszczelarstwie i stara się znaleźć środki zaradcze. 

Polska uczestniczy w 3 grupach badawczych. Nasi przedstawiciele wzięli „pod lupę” m.in. badanie leków i preparatów dla pszczół, odżywek podawanych owadom w okresie zimowania oraz monitorowanie przyczyn strat występujących corocznie w polskich pasiekach.

Międzynarodowa grupa badawcza, składająca się z 13 europejskich naukowców, zajmujących się rozpoznawaniem przyczyn strat w pasiekach, odbyła 1 i 2 października 2012 r. robocze spotkanie w Stróżach. Przybyli na nie: Alison Gray (Szkocja), Anna Gajda (Polska), Flemming Vajsnaes (Dania), Grażyna Topolska (Polska), Lennard Pisa (Holandia), Mary F. Coffey (Irlandia), Piotr Mędrzycki (Włochy), Preben Kristiansen ( Szwecja), Robert Brodschneider (Austria), Romee Van der Zee (Holandia), Simone Tosi (Włochy), Tamas Csaki (Węgry) i Urszula Grzęda (Polska).

Naukowcy uspokajają, że jak dotąd nie potwierdzono, by masowe giniecie pszczół (CCD) było nową jednostką chorobową występującą pośród owadów.
Straty w polskiej i europejskiej gospodarce pasieczne występują głównie w okresie zimowym i wczesnowiosennym (na ogół sezonowo, co 2 - 3 lata, w okresach pozimowych), natomiast w Ameryce Północnej dochodzi do nich na początku oraz szczycie sezonu.

Zapraszamy do wysłuchania rozmowy z dr wet. Grażyną Topolską, z Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie oraz dr. Piotrem Mędrzyckim, z Rolniczej Rady Naukowo-Badawczej (CRA-API) w Bolonii (Włochy) -