Bartnictwo to najstarszy praktykowany przez Słowian sposób hodowli pszczół w wydrążonych pniach drzew. Bogate, w rośliny miododajne puszcze oraz pokaźne drzewa sprzyjały rozwojowi bartniczego fachu.
Spośród licznych gatunków drzew najczęściej na drzewa bartne wybierano sosny i dęby. Im wyżej umieszczono barć, tym trudniejszy dostęp mieli do niej rabusie, a w tym niedźwiedzie.

Wyjątkowość miodu bartnego to nie tylko aromat leśnych kwiatów, ale również smak ponad tysiącletniej tradycji.

14 października 2016 roku w Krakowskich Sukiennicach odbyło się wręczenie decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego o wpisie na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego 12 nowych elementów, w tym między innymi bartnictwa.

Wpis ten jest zwieńczeniem działań wszystkich grup formalnych lub nieformalnych, które wkładają swój czas i energię, aby przywracać pszczoły leśnym ekosystemom.