Oznacza to, że na jednego argentyńskiego pszczelarza przypada około 160 pni, podczas gdy np. w USA - 96 , w Hiszpania - 99 uli na pszczelarz, w Chinach - 26,6 , Polsce -25, czy Francji - 19,5 pnia na pszczelarza.

Ten sektor argentyńskiego rolnictwa daje pracę około 120 tys. osób.

Argentyna jest trzecim światowym (po Chinach i USA) producentem i eksporterem miodu. Co ciekawe, krajowa konsumpcja miodu jest bardzo niska i wynosi zaledwie 180-200 gramów rocznie na mieszkańca. Najwięksi światowi smakosze zjadają go - średnio rocznie - ponad 1 kg na głowę (Japonia, USA, Niemcy). Wg szacunków WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) statystyczny mieszkaniec Ziemi zjada rocznie około 220 gramów miodu.

Z argentyńskich pasiek trafia na eksport 50-60 tysięcy ton miodu tj. 95 % produkcji, a eksportem zajmuje się około 100 wyspecjalizowanych firm. Główni odbiorcy to Niemcy, Włochy, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Francja.
Warto dodać, że ta ilość stanowi 70 % produkcji miodu w całej Ameryce Południowej.

Jeszcze na początku XXI w. z argentyńskich pasiek pozyskiwano 115 tys. ton miodu. W ostatnich 10 latach nastąpił drastyczny spadek produkcji. Ma to związek z uprawianą na coraz szerszą skalę soją, wypierającą rdzenną roślinność i ograniczającą zasobność pożytków (plantacje soi zajmują obecnie ponad 22 mln ha).

Dlatego od kilku lat wdrażane są programy rozwoju pszczelarstwa m.in. w prowincjach Misiones, Tucumán, Neuquén i Chubut biorące pod uwagę lokalne warunki pożytkowe, klimatyczne i możliwość uzyskania różnych rodzajów miodów

Różnorodność klimatu i zasobów roślinności sprawia, że hodowla produkcja pszczelarska może odbywać się w większości regionów. Za podstawę oceny jakości miodów przyjmowana jest ich jasność (w skali od 1 do 120 punktów). Najjaśniejsze (do 5 punktów) są najbardziej poszukiwane i najcenniejsze. To miody pozyskiwane z ostów, lucerny, roślin motylkowych, koniczyny i słonecznika, a najchętniej kupowane są przez Japończyków.

Średnią wydajność z pnia szacuje się na około 30 kg. Cena skupu miodu wynosiła w 2011 r. 10 pesso za1 kg.
Są regiony, gdzie uzyskanie od rodziny 45-50 kg miodu rocznie, nie dziwi. Przy sprzyjających warunkach klimatycznych i pożytkowych niektórzy pszczelarze pozyskują nawet 60 kg miodu z pnia rocznie.

W argentyńskich pasiekach spotkamy ok. 500 rożnych ras pszczół, najczęściej jednak są to: włoszka, caucasca i carnica.

Spośród gatunków roślin stanowiących pszczele pożytki znajduj się m.in.: dyniowate, bawełna, lucerna, koniczyna, nostrzyk, drzewa cytrusowe, jabłonie, grusze i inne drzewa owocowe, wierzby, topole, akacje, eukaliptus oraz egzotycznych - z naszego punktu widzenia - rośliny rodzimych gatunków takich jak: korab, mirt, koci pazur, jaśmin urugwajski czy goździkowiec jednokwiatowy. Wiele z tych roślin nie ma w języku polskim odpowiedników swych nazw łacińskich.

* * * * *

W opracowaniu wykorzystano kilka danych zawartych w artykule mgr inż. Katarzyna Janiszewskiej z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, zatytułowanego "Argentyńskie pszczelarstwo", opublikowanym w czasopiśmie "Pasieka" (nr 5/2011)