Pszczelarstwo kanadyjskie to światowa potęga. 32 tysiące ton wyprodukowanego miodu w 1998 roku, dało Kanadzie 5 miejsce na świecie; po Chinach, Stanach Zjednoczonych, Meksyku i Argentynie. 12 tysięcy pszczelarzy dogląda 500 tysięcy rodzin pszczelich. Na czele produkcji pszczelarskiej w Kanadzie utrzymują się niezmiennie od lat trzy prowincje: Alberta, Manitoba, Saskatchewan. Pasieczne gospodarstwa towarowe uzyskały tam w 1998 roku średnią wydajność z ula ok. 100 kilogramów miodu. W całej Kanadzie ta średnia jest również bardzo wysoka i wynosi 60 kilogramów.

Kanada leży w strefie klimatu umiarkowanego i polarnego. We wnętrzu kraju panuje suchy klimat kontynentalny i właśnie tam na obszarze wielkich równin, rozwija się pszczelarstwo. Ciepłe, długie lato i wiele równoczesnych pożytków, takich jak rzepak, lucerna, koniczyna, gryka, nostrzyk, słonecznik pozwala pszczelarzom w Kanadzie na uzyskiwanie dużej wydajności w produkcji pszczelarskiej. Zimy są długie i mroźne. Grudzień, styczeń, luty stanowią dla pszczół prawdziwą szkołę przetrwania. Temperatura spada, przez wiele dni, nawe do -35^oC. Podczas bardzo mroźnych zim "czteroulowe palety" zabezpiecza się specjalnymi pokrowcami. Pomagają one przetrwać pszczołom największe mrozy.

Duże pasieki towarowe przechowują swoje pszczoły w zimie w specjalnych budynkach, w których temperatura jest stała i optymalna dla zimowli pszczół. Najbardziej typowym ulem w Kanadzie jest tzw. Langstroth, czyli ul skonstruowany przez pszczelarza amerykańskiego Lorenzo Lorraine Langstrotha (1810-95). Ten typ ula znany jest także w Polsce. Kanadyjscy pszczelarze bardzo często ustawiaja swoje "Langstrothy" na tzw. europaletach (po 4 ule). Pozwala to na szybkie transportowanie pasieki z miejsca na miejsce, z pożytku na pożytek. Trzeba pamiętać, że kanadyjskie pasieki towarowe wyposażone są w znakomity sprzęt. Od samochodów i dźwigów (do przenoszenia uli na paletach) poczynając, do wspaniale wyposażonych pracowni pszczelarskich.

Największym wrogiem pszczelarzy kanadyjskich są niedźwiedzie brunatne. Jak opowiadali nam pszczelarze w Kanadzie, gdyby nie misie, produkcja pszczelarska byłaby dużo większa. Niedźwiedzie wyrządzają w pasiekach wiele szkód. Tylko drewniane i styropianowe elementy ula nie padają ich ofiarą. Resztę zjadają z wielkim smakiem: wosk, pierzgę, larwy, miód, pszczoły... Misie wiedzą, co dobre!
Kanadyjski miód uchodzi za jeden z najlepszych na świecie. Nad jego jakością, a także nad jakością innych pszczelich produktów czuwa Kanadyjska Agencja Kontroli Żywności. Normy są bardzo wymagające.

Organizacja zrzeszająca pszczelarzy w Kanadzie to Kanadyjski Związek Pszczelarzy Zawodowych z siedzibą w Ontario. Ponadto w poszczególnych prowincjach działają autonomiczne zrzeszenia pszczelarskie. Wszystkie renomowane wyższe uczelnie kanadyjskie prowadzą badania naukowe, dotyczące pszczelnictwa. Lista tych ośrodków naukowych jest bardzo długa.

Światowy kongres pszczelarski APIMONDIA 1999 odbył się we wrześniu w Vancouver (Prowincja British Columbia). Był to już drugi w tym wieku zjazd światowego pszczelarstwa na ziemi kanadyjskiej. Ten zaszczyt jak najbardziej należał się pszczelarzom z Kanady.