MEMORANDUM US EPA

[podlanem]

UNITED STATES ENVIRONMENTAL PROTECTION AGENCY
(Agencja Ochrony Środowiska)
WASHINGTON, D.C. 20460
MEMORANDUM November 2nd, 2010 (2 listopada 2010)

MEMORANDUM
Dotyczy rejestracji chlotianidyny w preparatach Prosper T400 do zaprawiania nasion gorczycy (oleistej i przyprawowej) oraz Poncho/Votivo do zaprawiania bawełny.

http://www.beyondpesticides.org/pollinators/clothianidinepamemo110210.pdf

Niżej interesujące części tekstu MEMORANDUM - tłumaczenie:

legenda:
kolor niebieski - przekręt w badaniach dopuszczeniowych
kolor czerwony - toksyczne działanie chlodianidyny i jej trwałość -> zagrożenia,
tekst pogrubiony - konsekwencje EPy


Niniejsze memorandum przedstawia ocenę zagrożenia dla środowiska związanego z używaniem chlotianidyny. Podmiot rejestrujący, Bayer CropScience zwraca się o rejestrację chlotianidyny do użytku jako zaprawa nasienna dla bawełny i gorczycy (oleistej i przyprawowej). Zaniepokojenie budzi przede wszystkim zagrożenie dla bezkręgowców wodnych, wolno pływających i bentonicznych, bezkręgowców lądowych, ptaków i ssaków.


str. 2, (powtórzone na str. 9)
Głównym powodem do niepokoju jest zagrożenie, jakie chlotianidyna może stanowić dla owadów pożytecznych (tzn. pszczół). Chlotianidyna jest insektycydem z grupy neonikotynoidów, zarówno trwałym jak i systemicznym. Badania toksyczności ostrej dla pszczół pokazują, że chlotianidyna jest wysoce toksyczna, zarówno drogą kontaktową jak i doustną. Chociaż EFED nie przeprowadza oceny ryzyka opartej na RQ dla owadów pożytecznych, informacje pochodzące ze standardowych testów i badań polowych jak również raporty dotyczące przypadków zatruć innymi neonikotynoidami (np. imidachlopryd) wskazują na potencjalne długofalowe zagrożenie zatruciem dla pszczół i innych owadów pożytecznych. Przypadek zatrucia w Niemczech pokazuje toksyczność dla pszczół chlotianidyny unoszącej się w powietrzu wraz z pyłem przy zasiewie i znoszonej w ten sposób na sąsiednie uprawy.

Poprzednie badanie polowe (MRID 46907801/46907802) analizowało wpływ chlotianidyny na całościowe parametry ula i zostało zaklasyfikowane jako dopuszczalne. Jednakże po kolejnej weryfikacji tego badania polowego w świetle dodatkowych informacji wykryto niedostatki, skutkiem których badanie zostało zreklasyfikowane jako uzupełniające. Nie spełnia ono wytycznej 850.3040 i potrzebne jest kolejne badanie polowe, aby ocenić wpływ chlotianidyny na pszczoły poprzez skażony nektar i pyłek. Tak więc potencjalne toksyczne oddziaływanie skażonego pyłku i nektaru na zapylacze pozostaje niejasne.

EFED spodziewa się negatywnego wpływu w przypadku gdy nastąpi uwolnienie się pyłu ze sprzętu używanego do zasiewu. Ze względu na to oraz na niepewność dotyczącą potencjalnej toksyczności skażonego nektaru i pyłku, EFED zaleca umieszczenie ostrzeżenia dotyczącego szkodliwości dla pszczół na etykiecie.

Proponowane dawki i sposób stosowania stanowią również ostre i chroniczne zagrożenie dla małych ptaków i ssaków, kiedy nasion zaprawiane chlotianidyną nie są lub są niedostatecznie przykryte ziemią.

Chlotianidyna nie wydaje się stanowić zagrożenia dla roślin lądowych (w załączonych badaniach nie stwierdzono znaczącego negatywnego oddziaływanie). Dodatkowo nie stanowi zagrożenia dla roślin wodnych. (…)


str. 4
Wymagania odnośnie danych
Toksyczność pozostałości na liściach dla pszczół (850.3030): To badanie jest wymagane dla środków chemicznych o przeznaczeniu do użytku na zewnątrz, z którymi pszczoły mogą mieć kontakt i które mają LD50<11µg subst. aktywnej/pszczołę. Przedstawione badanie zostało uznane jako uzupełniające, jednak nie spełnia wymagań wytycznej. Badanie nie jest w tym przypadku wymagane, ze względu na brak styczności z pozostałościami na liściach w przypadku zapraw nasiennych. Pozostaje ono w rezerwie, w oczekiwaniu na przyszłe nowe zastosowania.

Test polowy dla zapylaczy (850.3040): Możliwość wystąpienia toksycznej ekspozycji pożytecznych zapylaczy poprzez translokację pozostałości chlotianidyny pochodzących z zapraw skłoniło EFED do wymagania testu polowego (850.3040), który może ocenić potencjalną długofalową ekspozycję larw i matek. Aby w pełni ocenić możliwość szkodliwego wpływu, badanie polowe powinno być przeprowadzone i jego protokół przedstawiony do weryfikacji przez Agencję przed rozpoczęciem postępowania. Inne badanie zostało przedstawione celem wypełnienia tej wytycznej. Jednakże pomimo że początkowo zostało ono uznane za dopuszczalne, po niedawnej ponownej weryfikacji, zostało przeklasyfikowane na uzupełniające, tak więc wciąż potrzebne jest kolejne badanie polowe celem dokładniejszego określenia ryzyka.


str. 5
Zalecenia EFED odnośnie etykiet
Ten związek jest toksyczny dla pszczoły miodnej. Trwałość i potencjalna toksyczność pozostałości chlotianidyny w nektarze i pyłku wskazuje na możliwość długofalowego zagrożenia dla czerwiu pszczelego i wynikającej z tego niestabilności rodziny pszczelej.


str. 10
1.2 Charakterystyka ekspozycji
Chlotianidyna wydaje się być związkiem trwałym w większości warunków polowych. W oparciu jedynie o analizę testów laboratoryjnych, główną drogą rozpadu chlotianidyny wydaje się być fotoliza, o ile występuje ekspozycja na światło słoneczne. (tzn. zmierzony okres półtrwania dla wodnej fotolizy był mniejszy niż 1 dzień, tlenowe okresy półtrwania wynosiły od 148 do 1155 dni). Chociaż fotoliza wydaje się być szybsza niż inne drogi rozpadu chlotianidyny badane w warunkach laboratoryjnych, w badaniach polowych obserwowano bardzo wolny rozpad tego związku, co wskazuje że prawdopodobnie w realnych warunkach fotoliza nie jest znaczącą drogą rozpadu. Może być ona ważna w przypadku wód powierzchniowych, jeśli pozostałości znajdą się w przejrzystej wodzie i są rozpuszczone, raczej niż związane osadami. Jeśli chodzi o hydrolizę, chlotianidyna jest stabilna w warunkach pH i temperatury jakie występują w naturalnym środowisku. Rozpad jest też stosunkowo szybki w beztlenowych warunkach wodnych (ogólnie okres półtrwania 27 dni) jednakże metaboliczny rozpad zachodzi bardzo powoli w warunkach tlenowych w glebie. Chlotianidyna jest mobilna lub wysoce mobilna w warunkach laboratoryjnych, choć tylko umiarkowane wypłukiwanie było obserwowane w przedstawionych badaniach polowych. Poprzednie badania potwierdzają ze związki charakteryzujące się podobnym połączeniem mobilności i trwałości mogą w niektórych lokalizacjach przenikać do wód gruntowych. Ulatnianie się nie powinno stanowić znaczącej drogi rozpadu.


str. 12
Obecnie EFED nie ocenia zagrożenia dla owadów pożytecznych ani bezkręgowców lądowych używając metody współczynnika ryzyka. Jednakże, wydaje się że chlotianidyna może być wysoce toksyczna dla pszczół miodnych na chlotianidynę zarówno w przypadku ostrego zatrucia drogą kontaktową jak też drogą doustną. Badania toksyczności ostrej dla pszczół wskazują że chlotianidyna może być wysoce toksyczna zarówno przy kontaktowej jak i doustnej drodze ekspozycji ( LD50 dla ekspozycji kontaktowej = 0.044 µg/pszczołę; doustnie LD50 = 0.0037 µg/pszczołę), podczas gdy jej metabolity (np.TMG, MNG, TZMU oraz TZNG) są umiarkowanie toksyczne lub praktycznie nietoksyczne drogą doustną (LD50
= 3.9 - >153 µg/pszczołę). Jedno badanie polowe na pszczołach (MRID 45422435) pokazało że pozostałości chlotianidyny negatywnie wpłynęły na śmiertelność, aktywność zbieraczek pyłku, wydajność miodową, jednakże w tym badaniu nie podano ilości tych pozostałości. Inne badanie polowe na pszczołach (MRID 45422440) pokazuje że pyłek skażony chlotianidyną w mierzonych stężeniach do 19.7 µg subst. aktywnej/kg nie miał znaczącego negatywnego wpływu na śmiertelność, aktywność zbieraczek (w tym zbiór pyłku i miodu), budowę plastrów, zachowania związane z magazynowaniem miodu, wzrost populacji (w tym różne stadia rozwojowe - jaja larwy, poczwarki, osobniki dorosłe) oraz zaburzenia zachowania. Jednakże każdą dawkę testowano tylko na jednej rodzinie, tak więc niemożliwa jest analiza statystyczna danych.

1.4 Luki w danych i niejasności
Wymagane dane

162-4 Badanie wodnego rozpadu w warunkach tlenowych. W oparciu o dodatkowe informacje przedstawione przez podmiot rejestrujący, EFED zgodziła się zmienić status uprzednio weryfikowanego badania wodnego rozpadu w warunkach tlenowych (MRID 45422324) z „niedopuszczalne” na „uzupełniające”. Jednakże wymagania dotyczące danych na temat wodnego rozpadu w warunkach tlenowych wciąż nie zostały spełnione, podmiot rejestrujący musi przedłożyć nowe badanie wodnego rozpadu w warunkach tlenowych. Powody przedstawiono poniżej (str. 13):
1. Możliwość przemieszczania się chlotianidyny z rejonu gdzie była stosowana do pobliskich wód powierzchniowych zwiększyła się znacząco od roku 2003, ponieważ podmiot rejestrujący niedawno dodał na etykietach nowe zastosowania. Zgodnie z weryfikacją ukończoną dn. 20.02.2003 (tytuł: “EFED Risk Assessment for the Seed Treatment of Clothianidin 600FS on Corn and Canola”) Agencja zażądała od podmiotu rejestrującego przeprowadzenia nowego badania wodnego rozpadu w warunkach tlenowych (162-4) Ocena ryzyka była oparta na maksymalnych dawkach dla zapraw nasiennych wynoszących 0,1 lb subst. aktywnej / A. Jednakże, zgodnie z nowymi zastosowaniami weryfikowanymi przez EFED, (murawy, tytoń, jabłka, gruszki, rośliny ozdobne) ten związek może być stosowany bezpośrednio na powierzchnię gleby / liście przy znacznie wyższych dawkach (0,4 lbs subst.
aktywnej / A) Skutkiem tego, możliwość przemieszczania się chlotianidyny z rejonu stosowania do pobliskich wód powierzchniowych przy nowych zastosowaniach jest znacznie większa niż przy użyciu jako zaprawa nasienna. Dlatego też istnieje potrzeba lepszego zrozumienia drogi chlotianidyny w tlenowym wodnym środowisku.

(…)
166-1 Małoskalowe badanie monitoringowe wód gruntowych. Ze względu na naglebowe i nalistne zastosowania chlotianidyny i obawy związane z wypłukiwaniem związku do wód gruntowych (patrz poniżej), Agencja będzie wymagała od podmiotu rejestrującego małoskalowego badania monitoringowego wód gruntowych.
Źródło: Weryfikacja EPA “EFED Risk Assessment for the Seed Treatment of Clothianidin 600FS on Corn and Canola” 20 luty 2003 (str 3):

“ Chlotianidyna ma właściwości które mogą przyczyniać się do szerokiego skażenia wody gruntowej, ale jak dotąd nie przeprowadzono badań monitoringowych wód gruntowych. Jeśli podmiot rejestrujący wystąpi o dopuszczenie stosowania chlotianidyny bezpośrednio na powierzchni ziemi takie badania mogą być potrzebne aby w pełni ocenić potencjalny wpływ wynikający z tego rodzaju zastosowań.” Ze względu na niezwykle dużą mobilność i trwałość chlotianidyny w środowisku, małoskalowe badanie monitoringowe wód gruntowych dostarczy dalszych informacji pozwalających na lepsze zrozumienie zachowania się tego związku w środowisku naturalnym i większą pewność w ocenie zagrożenia.

Badanie wypłukiwania z nasion: EFED uważa, że badanie wypłukiwania z nasion znacznie zwiększyłoby pewność co do realistycznego szacowania ilości pozostałości chlotianidyny na powierzchni nasion. To z kolei pozwoliłoby na udoskonalenie szacunkowych ocen ekspozycji oraz poziomu stężenia w środowisku (environmental concentration values, EECs) Badanie zostało przedstawione Agencji i jego weryfikacja jest obecnie w toku (MRID 47483002).


str. 14
Wpływy ekologiczne
Bazy danych dotyczące oceny chlotianidyny są w dużej mierze kompletne. Następujące badania wciąż są wymagane i powinny zostać przedstawione:
Toksyczność pozostałości na liściach dla pszczół (850.3030): To badanie jest wymagane dla środków chemicznych o przeznaczeniu do użytku na zewnątrz, z którymi pszczoły mogą mieć kontakt i które mają LD50<11µg subst. aktywnej/pszczołę. Przedstawione badanie zostało uznane jako uzupełniające, jednak nie spełnia wymagań wytycznej. Badanie nie jest w tym przypadku wymagane, ze względu na brak styczności z pozostałościami na liściach w przypadku zapraw nasiennych. Pozostaje ono w rezerwie, w oczekiwaniu na przyszłe nowe zastosowania.

Test polowy dla zapylaczy (850.3040): Możliwość wystąpienia toksycznej ekspozycji pożytecznych zapylaczy poprzez translokację pozostałości chlotianidyny pochodzących z zapraw skłoniło EFED do wymagania testu polowego (850.3040), który może ocenić potencjalną długofalową ekspozycję larw i matek. Aby w pełni ocenić możliwość szkodliwego wpływu, badanie polowe powinno być przeprowadzone i jego protokół przedstawiony do weryfikacji przez Agencję przed rozpoczęciem postępowania. Inne badanie zostało przedstawione celem wypełnienia tej wytycznej. Jednakże pomimo że początkowo zostało ono uznane za dopuszczalne, po niedawnej ponownej weryfikacji, zostało przeklasyfikowane na uzupełniające, tak więc wciąż potrzebne jest kolejne badanie polowe celem dokładniejszego określenia ryzyka.

Toksyczność dla Glonów (850.5400): Potrzebne są dane na temat czterech gatunków roślin niższych. Zostało przedstawione jedynie jedno badanie na temat tylko jednego gatunku Selenastrum capricornutum

Niejasności
Niejasności związane z ekspozycją na chlotianidynę w środowisku koncentrują się głównie w następujących dziedzinach:
* Akumulacja chlotianidyny w glebie po powtórnym stosowaniu i możliwość przemieszczana się jej do wód powierzchniowych oraz potencjalne zagrożenie dla wrażliwych wodnych bezkręgowców (np. organizmy bentoniczne żyjące w osadach)
* Oznakowanie na etykiecie, które precyzuje metodę przykrycia nasion ziemią
* Potencjalne zagrożenie dla zapylaczy, (np. pszczoły miodnej), będące skutkiem nagromadzenia substancji z zapraw nasiennych lub/i oprysków liści/kwiatów przy powtarzającym się stosowaniu na uprawach bawełny i gorczycy
* Powtarzająca się lub ciągła ekspozycja glebowych bezkręgowców i małych ssaków na chlotianidynę nagromadzoną w wyniku powtarzającego się stosowania
* Luki w danych: Brakujące dane, które zostały określone w sekcji 2.6.1. były wymagane bezwarunkowo lub warunkowo i wciąż muszą być przedłożone. Dopuszczalne dane z tych badań pomogą zmniejszyć niepewność związaną z tą ocena.


str. 16
Chociaż nikotynę stosowano jako pestycyd przez ponad 200 lat, nie jest ona bardzo przydatna w zastosowaniach rolniczych na dużą skalę, ponieważ rozkłada się ona w środowisku zbyt gwałtownie i nie ma pożądanego wybiórczego działania. W odpowiedzi na te problemy, opracowano neonikotynoidy (insektycydy chloronikotynylowe). Łączą się one z tymi samymi postsynaptycznymi receptorami acetylocholiny, bez hamowania AChE. Chlotianidyna, jak inne neonikotynoidy jest agonistą acetylocholiny, neuroprzekaźnika który pobudza nAChR. U owadów neonikotynoidy prowadzą do podobnych objawów co nikotyna. Objawy pojawiają się nagle jako zwiększony niepokój, po którym następują gwałtowne konwulsje i śmierć. Zaletą chlotianidyny i innych neonikotynoidów w porównaniu z nikotyną jest fakt, że trudniej ulegają rozpadowi w środowisku.
Dla chlotianidyny, ekosystemem lądowym przede wszystkim zagrożonym jest strefa korzeniowa, w której zaprawiane nasiona są wysiewane na polu uprawnym, oddziaływanie poprzez skażony nektar lub/i pyłek lub w wyniku pozostawienia nasion na powierzchni gleby podczas zasiewu (np. przypadkowe wysypanie się nasion). Chlotianidyna związana z nasionami może stanowić zagrożenie dla ekosystemów wodnych poprzez wypłukiwanie, przemieszczanie się czy erozję. Zauważono że w przypadku związków przykrywanych glebą, lub zapraw nasiennych, znoszenie nie jest znaczącym czynnikiem.


str. 20
2.3.2 Potencjalnie zagrożone ekosystemy
Określenie zagrożonych ekosystemów może być trudne, jednakże ogólnie przyjmuje się że lądowe ekosystemy potencjalnie zagrożone to pola na których stosowano substancję i rejony bezpośrednio do nich przylegające, na które substancja może być znoszona. Rejony przylegające do pola na którym stosowano substancję mogą obejmować sąsiadujące pola uprawne, żywopłoty, łąki, nieużytki lasy, tereny brzeżne i inne nieuprawiane tereny.
Ekosystemy wodne potencjalnie zagrożone to zbiorniki i cieki wodne przylegające do, lub będące w zlewisku wobec pola na którym stosowano substancję i mogą obejmować jeziora, stawy i inne zbiorniki, a także cieki wodne jak strumienie lub rzeki. W przypadku stosowania w okolicach wybrzeża, środowiska wodne obejmują również ekosystemy morskie, włącznie z ujściami rzek.
Dla chlotianidyny, ekosystemem lądowym przede wszystkim zagrożonym jest strefa korzeniowa, w której zaprawiane nasiona są wysiewane na polu uprawnym, oddziaływanie poprzez skażony nektar lub/i pyłek lub w wyniku pozostawienia nasion na powierzchni gleby podczas zasiewu (np. przypadkowe wysypanie się nasion). Chlotianidyna związana z nasionami może stanowić zagrożenie dla ekosystemów wodnych poprzez wypłukiwanie, przemieszczanie się czy erozję. Zauważono że w przypadku związków przykrywanych glebą, lub zapraw nasiennych, znoszenie nie jest znaczącym czynnikiem.


str. 21
Oprócz obaw dotyczących środowiska wodnego, EFED żywi również obawy odnośnie możliwego wpływu na niektóre grupy gatunków lądowych, włączając w to zapylacze, nektaro- i owocożerne ptaki, ssaki i owady, glebowe bezkręgowce i ssaki (dżdżownice, ssaki ryjące). Dostępne dane na temat wpływu są zawarte w sekcji „Charakterystyka wpływów ekologicznych”, są to dane dostarczone przez podmiot rejestrujący. Chociaż EFED nie przeprowadza dla owadów pożytecznych badania zagrożenia opartego na RQ, istnieje możliwość że substancja ma bezpośrednie oddziaływanie toksyczne na pszczoły miodne, jak to sugerują dane na temat toksyczności. Baza danych na temat wpływu na organizmy lądowe dla tych gatunków i grup jest niekompletna, tak więc zaleca się przeprowadzenie dalszych badań i ocen aby odpowiednio ocenić poziom zagrożenia. Dziedziny na których powinny się głównie skupić badania, to:
a) bezpośrednie oddziaływanie na ssaki, ptaki, owady i bezkręgowce glebowe na drodze toksyczności ostrej
b) bezpośrednie oddziaływanie na reprodukcję ptaków (pocienienie skorupek jaj), ssaków (zaburzenia endokrynologiczne)i owadów na drodze toksyczności przewlekłej
c) bezpośrednie oddziaływanie na zachowania zbieraczek u zapylaczy


str. 43-44
4.3 Przegląd danych dotyczących przypadków zatruć

Jeden z przypadków to raport w EIIS związany z toksycznym oddziaływaniem na bezkręgowce lądowe. Przypadek (I019743-001) jest związany ze śmiercią setek tysięcy pszczół i został wymieniony jako wysoce prawdopodobny, co oznacza ze ekspozycja na chlotianidynę była prawdopodobnie przyczyną śmierci. Według komunikatu prasowego niemieckiej agencji rządowej (BVL) i licznych informacji w mediach, pszczelarze w niemieckim regionie Baden-Wurttemberg zgłosili śmierć dwóch trzecich spośród ich pszczół w maju 2008, po zastosowaniu w tej okolicy pestycydu o nazwie chlotianidyna. Badanie martwych pszczół pokazało że niemal wszystkie z przebadanych wykazywały wysokie nagromadzenie w ciele chlotianidyny. Ten związek, produkowany przez Bayer CropScience jest sprzedawany w Europie pod nazwą handlową Poncho. Nasiona były zaprawione przed wysiewem albo były opryskiwane już na polach. Firma stwierdziła że błąd w zastosowaniu przez firmę nasienną, która nie użyła substancji zwiększającej przyczepność środka do nasion, doprowadził do rozproszenia związku w powietrzu. Chlotianidyna jest związkiem systemicznym, który przemieszcza się poprzez części rośliny i atakuje układ nerwowy każdego owada który ma z nią styczność, jest wysoce toksyczna dla pszczoły miodnej. Niemieckie Biuro Ochrony Konsumenta i Bezpieczeństwa Żywności zażądało natychmiastowego zawieszenia dopuszczenia do uzytku ośmiu zapraw nasiennych zawierających chlotianidynę, jak też spokrewnione z nią inne neonikotynoidy takie jak imidakloprid czy thiamethoxam oraz karbaminian methiocarb. Niemcy czasowo wycofały rejestracje tych zapraw ze względu na zaistniałe wypadki i wyniki badań. Badania nad zatruciami pszczół wykazały że użycie pewnego rodzaju siewnika pneumatycznego do zasiewu zaprawianych nasion jest przyczyną znaczącego zagrożenia dla pszczół. Wydaje się że zła aplikacja zaprawy nasiennej wraz z tarciem nasion w siewnikach pneumatycznych powoduje powstanie chmury pyłu pestycydowego. Te chmury były znoszone na sąsiednie pola oblatywane przez pszczoły.


str. 51-53
Chociaż EFED nie przeprowadza oceny ryzyka dla owadów niezwalczanych, informacje uzyskane w standardowych testach i badaniach polowych, jak również raporty dotyczące innych insektycydów opartych na neonikotynoidach (np. imidachlopryd) również sugerują iż możliwe jest długofalowe ryzyko zatrucia dla pszczół i innych owadów pożytecznych. Inne związki neonikotynoidowe, jak imidachlopryd (stosowany np.do zaprawiania nasion słonecznika) bywały przyczyną zatrucia pszczół. Narodowy Związek Pszczelarzy Francuskich żywi obawy odnośnie stosowania imidachloprydu w zaprawach nasiennych stosowanych w uprawie słonecznika (GAUCHO) po tym jak pszczelarze zaobserwowali zmiany zachowania pszczół wyrażające się w zaburzeniach aktywności zbieraczek i orientacji, co w konsekwencji prowadziło do drastycznych zmian warunków w ulu i miało wpływ na przeżywalność pszczół. Dalsze badania prowadzone przez Le Centre Technique Interprofessional des Oleagineux (CETIOM) potwierdziły toksyczny poziom pozostałości imidachloprydu w nektarze słonecznika. To skłoniło Francję do wprowadzenia zakazu stosowania imidachloprydu do zaprawiania nasion słonecznika. Ponieważ chlotianidyna ma podobny do imidachloprydu profil toksyczności i należy do tej samej rodziny związków, nie ma jasności czy długofalowa ekspozycja na pozostałości chlotianidyny, które mogą być przechowywane w ulu w zapasach miodu i pyłku nie ma wpływu na rozwój pszczół, zachowanie zbieraczek i matki pszczele. Dalsze badania są niezbędne by określić toksyczność dla pszczoły miodnej w przypadku stosowania w zaprawach nasiennych.
Bayer przedłożył raport przejściowy (MRID 477987-01) z badań przeprowadzonych w Austrii. Według raportu, przedmiotem badania było określenie częstotliwości, z jaką siewki kukurydzy wydzielają wodę gutacyjną celem oszacowania jej potencjalnej szkodliwości dla pszczół. Chociaż nie zostało to sprecyzowane w tekście raportu, substancją użytą w badaniu wydaje się być chlotianidyna (dotyczą jej wyniki badania). W dwóch rejonach badań, około 83% siewek kukurydzy wydzielało wodę gutacyjną. Według raportu, w 16% dni badania, kiedy obserwowano wodę gutacyjną, pszczoły odwiedzały rośliny, nie mając dostępu do alternatywnego źródła wody. Jednakże, kiedy była możliwość korzystania z innego źródła wody, pszczoły odwiedzały rośliny tylko w 4% przypadków. Poziom pozostałości chlotianidyny w pszczołach okazał się większy niż poziom kwantyfikacji przez okres do 14 dni po ukazaniu się siewek. W przypadku pszczół niemających dostępu do alternatywnego źródła wody, wydaje się istnieć korelacja pomiędzy śmiertelnością pszczół a pozostałościami chlotianidyny, jednakże liczba pszczół, dla jakiej ta relacja występuje nie jest jasna. Autorzy badania twierdzą, że pomimo zwiększonej śmiertelności pszczół w niektórych ulach przez 1-3 dni podczas trwania doświadczenia, na generalny rozwój rodzin woda gutacyjna nie miała wpływu, nawet w przypadku realistycznych warunków jakie mogą wystąpić w najgorszym przypadku.

Jest to raport przejściowy, a więc nie zawiera on wystarczających danych i szczegółów pozwalających na dokładne zrozumienie. Dział opisujący metody badawcze nie precyzuje lokalizacji rodzin z i bez dostępu do wody, nie jest tez możliwe określenie jakie rośliny były oblatywane przez zbieraczki podczas badania. Wydaje się ze przynajmniej niektóre z pszczół korzystały z wody gutacyjnej i miały w ten sposób kontakt z chlotianidyna. W niektórych przypadkach obserwowano zmiany w zachowaniu pszczół i zwiększoną śmiertelność, co wydaje się być związane ze zwiększonym poziomem pozostałości chlotianidyny.
Chlotianidyna jest neonikotynoidowym insektycydem, który jest stosunkowo trwały w środowisku, związek ten ma z zamierzenia oddziaływanie systemiczne w roślinach i stopień do którego pozostałości środka pochodzące z zaprawianych roślin mogą się gromadzić w różnych częściach roślin nie jest jasny. Chlotianidyna jest wysoce toksyczna dla pszczół, zarówno drogą kontaktowa, jak i doustną. Niepokój budzi zagrożenie dla owadów pożytecznych (zapylaczy) wynikające ze stosowania zapraw nasiennych. Owady oblatujące rośliny z zaprawionych nasion mogą konsumować substancję wraz z pyłkiem i nektarem, jak również poprzez wodę gutacyjną wytwarzaną przez rozwijające się siewki. Zaprawy nasienne są normalnie uważane za niewielkie zagrożenie dla pszczół, ze względu na możliwość zupełnego przykrycia nasion ziemią i na niski stopień znoszenia na sąsiadujące tereny, gdzie mogą znajdować się rośliny oblatywane przez pszczoły.

Jednakże, niedawne przypadki w Europie związane z użyciem zaprawianych nasion, w przypadku których zaprawa niedostatecznie przylegała do nasion, wskazują że przy pewnych warunkach środowiskowych, znoszenie na sąsiadujące tereny może również mieć znaczący wpływ na zapylacze oblatujące rośliny sąsiadujące z niedawnymi zasiewami. Nie ma pewności co do tego w jakim stopniu zaprawianie nasion może być drogą ekspozycji, ze względu na systemiczne działanie związku i jego trwałość.


Aneks, str.58
Owady, ostra toksyczność kontaktowa i doustna
Badanie ostrej toksyczności kontaktowej dla pszczoły miodnej przy użyciu TGAI jest wymagane dla chlotianidyny, ponieważ jej użycie w postaci nalistnej będzie prowadziło do ekspozycji pszczół na tę substancję. Ostra kontaktowa LD50 dla pszczoły miodnej, Apis mellifera wynosi 0.0439 µg substancji aktywnej na pszczołę, a więc chlotianidyna podlega klasyfikacji jako wysoce toksyczna dla pszczół przy ekspozycji drogą kontaktową [LD50 < 2 μg subst. aktywnej na pszczołę wg kategorii toksyczności Atkinsa (1981). Wytyczna (141-1) jest spełniona (MRID No. 45422426).

Dla chlotianidyny i jej metabolitów dostępnych jest pięć badań ostrej toksyczności doustnej, jednakże są one skategoryzowane jako uzupełniające, ponieważ takie badania nie są wymagane w wytycznych. OPP (Office of Pesticide Programs) nie określa kategorii ostrej toksyczności doustnej dla pszczół, jednak w oparciu o system kategoryzacji ostrej toksyczności doustnej ICBB (1985) chlotianidyna jest wysoce toksyczna dla pszczoły miodnej przy ekspozycji doustnej. Za wyjątkiem TZNG, metabolity chlotianidyny, TMG, MNG, i TZMU są praktycznie nietoksyczne dla pszczół. TZNG jest umiarkowanie toksyczny.


str. 59-60
Owady, kontakt z pozostałościami,
Badanie toksyczności pozostałości na liściach dla pszczoły miodnej jest wymagane dla produktów w przypadku wszelkich pestycydów przeznaczonych do stosowania na zewnątrz, kiedy sugerowany sposób aplikacji może prowadzić do kontaktu pszczół z pestycydem, albo kiedy produkt zawiera więcej niż jeden aktywny składnik, dla którego LD50 ostrej toksyczności kontaktowej dla pszczół klasyfikuje go jako umiarkowanie lub wysoce toksyczny. Celem takiego badania jest pozyskanie danych dotyczących toksyczności pozostałości badanej substancji dla pszczół. Śmiertelność pszczół określa się dla pszczół mających kontakt z opryskiwanymi liśćmi, w różnych odstępach czasu po aplikacji. Chlotianidyna, zgodnie z testem toksyczności ostrej (MRID 45422426), jest wysoce toksyczna dla pszczół drogą kontaktową. Pestycydy toksyczne dla pszczół wymagają zapobiegawczego oznakowania na etykietach produktów końcowych i podmioty rejestrujące są zobowiązane dostarczyć dane odnośnie toksyczności pozostałości na liściach dla pszczół, zgodnie z wytyczną 141-2. Rzetelne badanie naukowe zostało przeprowadzone.

Liście lucerny zostały opryskane chlotianidyną, V-10066, w dawkach 30, 60, i 90g substancji aktywnej na akr. Pszczoły miały kontakt z liśćmi w laboratorium (3 powtórzenia na dawkę) w różnym czasie, aż śmiertelność pszczół eksponowanych na pozostałości substancji spadła poniżej 25%. Obserwacje na temat oddziaływanie subletalnego również były czynione. RT25 dla V-10066 w dawkach 30, 60, i 90g substancji aktywnej na akr wynosił odpowiednio 111.68, 179.51 i 512.39 godzin. EFED spodziewa się ze pozostałości chlotianidyny na opryskiwanym ulistnieniu pozostaną toksyczne dla pszczół przez pewna liczbę dni po aplikacji. Wyniki pokazują, ze chlotianidyna, w postaci v-10066 nie powinna być stosowana na roślinach kwitnących, na częściach produkujących nektar lub pyłek.


str. 60- 61
Owady, testy polowe dla zapylaczy
Sześć badań polowych dotyczących pszczoły miodnej zostało przeprowadzonych w różnych lokalizacjach (Szwecja, wielka Brytania, Francja, USA i Niemcy) aby określić poziom pozostałości chlotianidyny w różnych częściach rzepaku jarego hodowanego z nasion zaprawianych różnymi dawkami (8.62 funtów subst. aktywnej/1000 funtów nasion lub 0.038 funtów subst. aktywnej/akr; 10.4 funtów subst. aktywnej/1000 funtów nasion lub
0.046 funtów subst. aktywnej / akr; 6 funtów subst. aktywnej/1000 funtów nasion lub 0.04 funtów subst.aktywnej / akr; i 1 funtów subst. aktywnej/100 funtów nasion lub 0.025 funtów subst aktywnej / akr). Określono również poziom pozostałości w pszczołach oblatujących rośliny wyhodowane z zaprawianych nasion.Badania zostały uznane za rzetelne pod względem naukowym, jednakże nie spełniają one wymagań dla testów polowych dotyczących zapylaczy (OPPs wytyczna 141-5) ponieważ protokół badań nie został zatwierdzony przez EPA. Badania te zostały sklasyfikowane jako uzupełniające. Dla zatwierdzenia protokołu badania powinny być przeprowadzone w USA, zawierać obserwacje aktywności pszczół przeprowadzone w dłuższym okresie i replikację prób i kontroli celem analizy statystycznej. Polowa ekspozycja pszczół na badana substancję jak też okres obserwacji pszczół były zbyt krótkie (< 30 dni) aby w pełni ocenić jaki wpływ określony poziom ekspozycji na chlotianidyną miałby na testowane rodziny pszczele. Kompletny cykl życiowy pszczoły robotnicy w okresie przeprowadzania badań trwał około 63 dni.

Wspomniane badania polowe oceniały oddziaływanie na małe rodziny pszczele na poletkach z zaprawianym i (poletka kontrolne) niezaprawianym rzepakiem. Rodziny były ustawione na tych poletkach podczas kwitnienia rzepaku, mniej więcej dwa miesiące po wysiewie nasion. Przez krótki okres czasu pszczoły były monitorowane, celem sprawdzenia czy występuje negatywne oddziaływanie chlotianidyny, wynikające z jej systemicznego charakteru. Pozostałości chlotianidyny w nektarze były zróżnicowane, od 1.0 do 7.2 µg subst. aktywnej/kg, w próbkach nektaru pobranych z uli od 0.9 do 3.7µg subst. aktywnej/kg a w próbkach nektaru pobranych z wola zbieraczek 8.6 µg subst. aktywnej/kg. Pozostałości chlotianidyny były również wykryte w pszczołach zbieraczkach, 1.4 µg subst. aktywnej/kg, w kwiatach rzepaku (3.3 - 4.1 µg subst. aktywnej/kg), pyłku pobranym ze zbieraczek (1.7 - 2.5 µg subst. aktywnej/kg), i pyłku pobranym z uli (1.6 - 3.0 µg subst. aktywnej/kg). Te pozostałości pochodziły z zapraw nasiennych aplikowanych ok. 60 dni przed pobieraniem próbek. W dwóch badaniach (MRID 45422436 & 45422437) testowano również na metabolity chlotianidyny, TZMU i TZNG, ale nie wykryto tych metabolitów w analizowanych próbkach nektaru i pyłku. Z wyjątkiem jednego badania (MRID 45422435), w żadnym nie wykazano śmiertelności czy negatywnego wpływu na aktywność zbieraczek. Jednakże, poziom pozostałości w nektarze pobranym z pszczół, 8.6 µg subst. aktywnej/kg, przekracza dawkę LD50 ostrej toksyczności doustnej dla pszczół wynoszącą 3.7µg subst. aktywnej/kg (MRID 45422426). Jedno badanie polowe na pszczołach (MRID # 45422435) pokazało że pozostałości chlotianidyny miały negatywny wpływ na śmiertelność, aktywność zbieraczek pyłku, wydajność miodową, jednakże poziom pozostałości nie został w tym badaniu sprecyzowany.


str. 62- 63
Siódme badanie polowe na pszczołach (MRID No. 45422440) poddane ocenie wg wytycznej 141-5, ocenia wpływ pyłku skażonego chlotianidyną na rozwój małych rodzin pszczoły miodnej oraz na zachowanie i śmiertelność pszczół. Trzy dawki i dwie próby kontrolne były analizowane. Jedna mała rodzinka (ok. 500 pszczół) na daną dawkę i kontrolę była umieszczona pod tunelem na polu owsa i karmiona skażonym pyłkiem kukurydzy. Pyłek skażony chlotianidyną przy stężeniu do 19.7 µg subst. aktywnej / kg nie miał znacząco negatywnego wpływu na parametry badane w tym eksperymencie (kontrola wzrokowa). Badane parametry obejmowały śmiertelność, aktywność zbieraczek (w tym zbiór miodu i pyłku), produkcje plastrów, zachowania związane z gromadzeniem zapasów miodu, wzrost populacji (jaja, larwy, poczwarki i osobniki dorosłe) i zachowania odbiegające od normy. Ponieważ była tylko jedna próba dla danego poziomu skażenia, nie jest możliwa analiza statystyczna uzyskanych danych. Orzeczono ze MRID No. 45422440 jest rzetelne pod względem naukowym i sklasyfikowano to badanie jako uzupełniające.
Ósme badanie polowe dotyczące pszczoły miodnej (MRID 46907801/46907802) oceniało długofalowy wpływ zaprawionych nasion rzepaku na ogólne parametry rodziny. Badanie zostało uznane jako rzetelne pod wzgl. naukowym i spełniające wymagania wytycznej dla polowego testu toksyczności dla pszczoły miodnej (OPP Gdln. No. 141-5; OPPTS 850.3040). Generalnie nie było różnicy pomiędzy rodzinami z pół traktowanych chlotianidyną i pól kontrolnych. Sporadycznie różnice występowały dla różnych miejsc czy dawek, ale nie było różnic w śmiertelności trutni, długowieczności robotnic ani też w rozwoju czerwiu podczas tego badania. Rodziny z pól poddanych działaniu chlotianidyny wykazywały podobny przyrost wagowy i wydajność miodową co rodziny kontrolne. Analiza jakościowa przeprowadzona kolejnej wiosny przez doświadczonych naukowców z dziedziny pszczelarstwa potwierdziła, że rodziny z pól rzepaku zaprawianego chlotianidyną były równie mocne i zdrowe, co rodziny kontrolne. Wyciągnięto wniosek, że pszczoły oblatujące rośliny rzepaku z zaprawionych chlotianidyną nasion maja styczność z pozostałościami chlotianidyny w pyłku, nektarze i miodzie, jednakże stężenia z jakimi mają styczność są niższe niż te które powodują ostre lub subletalne efekty. To badanie było niedawno poddane ponownej ocenie i nie stwierdzono w nim wad, które mogłyby wpływać na jego wiarygodność w określeniu wpływu zaprawiania nasion chlotianidyną na pszczołę miodną. Trwa proces reklasyfikacji omawianego badania.

[podlanem]

Jedno z amerykańskich doniesień medialnych:


Leaked Memo Sheds Light on Mysterious Bee Die-Offs and Who's to Blame
December 10, 2010

http://www.alternet.org/story/149150/leaked_memo_sheds_light_on_mysterious_bee_die-offs_and_who%27s_to_blame?page=1

TŁUMACZENIE części tekstu:

(...) Theobald odnalazł brakujące badanie wraz z obciążającym EPA memorandum, pokazującym manipulacje przy rejestracji chlotianidyny. Pierwsze memo, datowane 20 lutego 2003 stwierdza ”Biorąc pod uwagę profil toksyczności i doniesienia o przypadkach zatruć związanych z innymi neonikotynoidami (np. imidakloprid), przedstawiona zaprawa nasienna z chlotianidyną może stanowić zagrożenie dla pszczoły miodnej, jak również dla innych zapylaczy” Naukowcy zalecili przedstawienie badania, które obejmowałoby cały cykl życia pszczoły robotnicy, aby określić toksyczność chlotianidyny dla pszczół robotnic, (jak też dla matki pszczelej)przed dopuszczeniem produktu na rynek.
(...)
Bayer w końcu ukończył swoje badanie i przedstawił je EPA w sierpniu 2006. Tam czekało, pokrywając się kurzem aż do 16 listopada 2007, kiedy zostało zweryfikowane i uznane za dopuszczalne. W ten sposób, rejestracja chlotianidyny została w końcu ukończona. Osiem miesięcy później, Theobald odnalazł badanie w internecie. W artykule napisanym dla Bee Culture, podsumował go jak następuje: „ Oto na czym polegało badanie cyklu życiowego pszczół na rzepaku: cztery rodziny pszczele ustawiono pośrodku jednego hektara rzepaku z zaprawionych nasion, a pszczoły mogły oblatywać tysiące otaczających hektarów rozkwitłych niezaprawianym rzepakiem – co niewątpliwie robiły. I jak myślicie, jakie były wyniki badania? Oczywiście dokładnie takie, jakich życzył sobie Bayer.”…





...Theobald found the missing study, along with incriminating EPA memos showing their mishandling of clothianidin's registration. The first memo, dated February 20, 2003, says, "Considering the toxicity profile and reported incidents of other neonicotinoids (e.g. imidacloprid), the proposed seed treatment with clothianidin has the potential for toxic risk to honey bees, as well as other pollinators." The scientists recommended requiring a study that spanned the entire life of a worker bee to test clothianidin for toxicity to the workers (as well as to the queen) prior to allowing the product on the market.
(...)
Bayer finally completed its study and submitted it to the EPA in August 2006. The EPA left the study to collect dust until November 16, 2007, when they reviewed it and deemed it acceptable. Thus, clothianidin's registration was finally complete. Eight months later, Theobald found the study online. In an article he wrote for Bee Culture, he summarized it as follows: "Here's what the life cycle study of bees and canola consisted of: four colonies of bees were set in the middle of one hectare (2 1/2 acres) of canola planted from treated seed, with the bees free to forage over thousands of surrounding acres in bloom with untreated canola, which they most surely did. What do you think the results were? They were exactly what Bayer wanted of course."...

[podlanem]

z amerykańskiego forum pszczelarskiego

http://community.lsoft.com/scripts/wa-LSOFTDONATIONS.exe?A2=ind1012&L=BEE-L&D=0&P=378109

Tłumaczenie:

Może pamiętacie, że pisałem o okresie półtrwania chlotianidyny, który według memo EPA wydaje się wynosić 19 lat w próbkach gleby Fuquay

Cóż, wygląda że podniosłem fałszywy alarm.
Nie ma nawet 2 milionów akrów takiej gleby w Stanach (1 akr = o,4ha) Jedynie 1.78 miliona akrów. A przy tym są one skoncentrowane tylko w jednym rejonie (Alabama, Północna Floryda, Georgia, Południowa i Północna Karolina)
Patrz mapka http://www.cei.psu.edu/soiltool/semtool.html?seriesname=FUQUAY (…)

Może pamiętacie też że pisałem iż faktycznie ilość wprowadzana do gleby z zaprawianą kukurydzą to 0.1 funta subst. aktywnej / akr. Ale dalej w memo czytamy że została ona zarejestrowana też dla innych upraw, m.in. jabłek i gruszek do użytku nalistnego i glebowego przy 0.4 funta subst, aktywnej na akr. To nic w porównaniu z warzywami – ogórki 0.16, brokuły i kapusta 0.4, rzodkiew 0.67, ziemniaki 0.32, ale to wszystko blednie przy dawce dla sałaty – 2.25 funta substancji aktywnej na akr w zaprawach nasiennych. Wiec tak naprawdę kukurydza nie jest wielkim problemem w porównaniu z sałatą. Ale nie martw się pszczelarzu, nawet jeśli trzymasz pszczoły na glebach w typie Fuquay. Pszczoły nie oblatują sałaty, a pozostałości środka będą w glebie tylko przez parę dekad.

Najwyraźniej czegoś tu nie dostrzegam, ponieważ nie wierzę, że rejestracje przeprowadzono by gdyby to stanowiło wyraźny problem. Chciałbym żeby ktoś z ludzi, którzy uważają trwałe środki systemiczne za znaczące ulepszenie, pokazał mi gdzie popełniam błąd. Nie wiem jaki procent chlotianidyny rozkłada się w sałacie. Ile pozostaje w glebie? Ktoś to musi monitorować. Co się dzieje, kiedy wystąpi jakiś problem z sałatą (grzyb czy coś w tym rodzaju) i całe pole jest zaorane? Co wtedy znajduje się w glebie?





Perhaps you recall that I have been posting about the half life of clothianidin, which it appears from the EPA memo is estimated to be 19 years in Fuquay series soil.

Well I guess I was being overly alarmist.
There is not even 2 million acres of Fuquay series soil in the US. Only
1.78 million. And it is all concentrated in one area anyway (Alabama, Northern Florida, Georgia, South and North Carolina).
See the map at http://www.cei.psu.edu/soiltool/semtool.html?seriesname=FUQUAY

Unfortuneately, a sandy loam from marine sediments is much like our PE island soil.

You might also recall that I recently posted that Paul was correct that the amount going on the soil in a treated corn seed application was 0.1 lb active ingredient per acre. But that it was registered for other crops (including apples and pears) as a foliar and soil treatment at 0.4 lbs ai per acre. Well further into the memo (its about a hundred pages, so there was quite a bit I missed on the first reading) I find that even that rate is nothing compared with some vegetables. Cucumbers are 0.16 , brocolli and cabbage are 0.4, radishes are 0.67, potatoes are 0.32, and all this pales before head and leaf lettuce which are 2.25 lbs of active ingredient per acre in a seed treatment.

So really, corn isn't really much of a problem compared with lettuce. But take heart if you keep bees in the Fuquay soil area. Bees don't visit lettuce and the residue will only be there for a few decades.

I am obviously missing something here, because I don't believe that registration would have proceeded if it was this clear cut a problem. But I don't know what it is, so I would appreciate being shown my error by people who think that these long lasting systemics are an improvement. I don't know what percentage of the clothianidin gets broken down in the lettuce.
Because that will likely be the main route for a lot of it. How much is left in the soil? Someone must be monitoring this. What happens if there is a problem with the lettuce (a fungus, or whatever) and it gets plowed in. What is in the soil then?

Stan

[podlanem]

jeszcze z MEMORANDUM na temat innych zwierząt:

str. 11- 12
Szeroko zakrojona ocena potencjalnej ekspozycji i zagrożenia dla wskaźnikowych gatunków ptaków polegała na karmieniu sondą skażonym pokarmem lub dodawaniu chlotianidyny do karmy. Wyniki pokazują, że chlotianidyna jest umiarkowanie toksyczna dla przepiórki wirginijskiej przy toksyczności ostrej (LD50> 200 mg/kg) i nietoksyczna dla kaczki krzyżówki i przepiórki wirginijskiej przy toksyczności podostrej (5 dni odpowiednio LC50 >5040 ppm i 5230 ppm). Przedstawione dane dotyczące toksyczności chronicznej pokazują, że ekspozycja na poziomie 525ppm chlotianidyny w karmie miała negatywny wpływ na grubość skorupek jaj (MRID 45422421).

Podobnie, ocena potencjalnej ekspozycji i zagrożenia dla małych ssaków mających kontakt z chlotianidyną drogą doustną sugeruje, że chlotianidyna jest umiarkowanie toksyczna dla małych ssaków przy ostrej toksyczności (mysz LD50 = 389 do 465 mg/kg/dzień). Badanie reprodukcji u szczurów wskazuje, że stężenie 500ppm chlotianidyny prowadzi do wzrostu martwych urodzeń i opóźnienia dojrzewania płciowego u samców. Badania rozwojowe u królików pokazują, że stężenia 75mg/kg/dzień prowadzą do przedwczesnych porodów, zmniejszenia masy macicy ciężarnej i zwiększenia liczby przypadków wad rozwojowych płodów.





str 56- 57
Aneks B Podsumowania danych o ekotoksyczności

Toksyczność dla zwierząt lądowych

Ptaki, toksycznosć ostra i podostra
Aby określić ostrą toksyczność chlotianidyny dla ptaków, wymagane jest badanie toksyczności doustnej z użyciem substancji aktywnej o technicznym stopniu czystości (technical grade of the active ingredient - TGAI). Gatunkiem wskaźnikowym z wyboru jest kaczka krzyżówka (ptak wodny) lub przepiórka wirginijska (lądowy ptak łowny zamieszkujący wyżyny) . Przedstawione dane pokazują, że 14-dniowa dawka doustna LD50 jest >2,000 mg/kg dla przepiórki wirginijskiej. NOAEL wynosi 500mg/kg, obserwowane efekty obejmują obniżenie średniej wagi ciała, śmiertelność i efekty kliniczne (osowiałość) w grupach testowych 1000 i 2000 mg/kg. Badanie przeprowadzone na gatunku nieuznawanym za wskaźnikowy, przepiórce japońskiej pokazało, że 14-dniowa dawka doustna LD50 wynosi 423 mg/kg. NOAEL to 12.5 mg/kg wagi ciała w oparciu o kliniczne objawy toksyczności (letargicznosć, nastroszony wygląd) przy dawce 25 mg/kg. W oparciu o te rezultaty, chlotianidyna jest sklasyfikowana jako praktycznie nietoksyczna do umiarkowanie toksycznej dla gatunków ptaków drogą doustną ostrą, spełniona jest wytyczna 71-1 (MRID #45422417).

Dla określenia podostrej toksyczności chlotianidyny dla ptaków potrzebne są dwa badania karmowe z użyciem substancji technicznej. Gatunkami wskaźnikowymi z wyboru są kaczka krzyżówka i przepiórka wirginijska. Przedłożone dane pokazują że 8-dniowa ostra pokarmowa LC50 jest >5000 ppm; w związku z tym chlotianidyna jest sklasyfikowana jako praktycznie nietoksyczna dla ptaków podostrą drogą pokarmową. Ośmiodniowe NOAEC dla każdego z tych gatunków, określona na podstawie oddziaływania subletalnego (mniejsze przyrosty wagi) wynosiły 309 ppm dla przepiórki i 646ppm dla krzyżówki. Wytyczna 71-2 jest spełniona (MRID #45422419; MRID #45422420).

Ptaki, toksyczność chroniczna
Dla chlotianidyny wymagane są badania reprodukcji u ptaków z użyciem substancji technicznej, ponieważ ptaki mogą być poddane powtarzającej się lub ciągłej ekspozycji na ten pestycyd, szczególnie przed i podczas sezonu lęgowego. Gatunkami wskaźnikowymi z wyboru są kaczka krzyżówka i przepiórka wirginijska. Przedstawione dane pokazują, że ekspozycja na chlotianidynę w stężeniu 525ppm miała negatywny wpływ na grubość skorupek jaj u przepiórki wirginijskiej, jednak nie miała chronicznego wpływu w trakcie reprodukcji u krzyżówki; spełniono wytyczną 71-4 (MRID #45422421; MRID #45422422).

Ssaki, toksyczność ostra i chroniczna
Testy na dzikich ssakach są wymagane w poszczególnych przypadkach, w zależności od wyników badań laboratoryjnych niższego rzędu na ssakach, zamierzonego sposobu stosowania i istotnych cech zachowania się substancji w środowisku. W większości przypadków wartości toksyczności dla myszy otrzymane z Wydziału Efektów Zdrowotnych Agencji (Health Effects Division - HED) mogą być użyte zamiast testów na dzikich ssakach. Te wartości podajemy w tabeli na str. 57.
Zgodnie z tymi rezultatami, chlotianidyna jest sklasyfikowana jako praktycznie nietoksyczna dla małych ssaków drogą ostrą doustną (LD50 = 389->5,000 mg/kg/dzień).

W badaniach reprodukcji u szczura, trwających dwa pokolenia, stwierdzono systemiczną toksyczność dla potomstwa, u samic i samców przy 500ppm (mniejszy przyrost wagi i opóźnione dojrzewanie płciowe u samców, mniejsza waga grasicy w pokoleniu F1 obu płci i większa liczba martwych urodzin w pokoleniu F1 i F2) toksyczność reprodukcyjną stwierdzono u samców przy 2500ppm (mniejsza ruchliwość plemników i ich uszkodzenia - pokolenie F1 i F2). NOAEL dla systemicznej toksyczności u potomstwa wynosiły odpowiednio dla samców i samic 150 oraz 500 ppm, natomiast NOAEL dla reprodukcji wynosił 500 ppm. W badaniach rozwoju u królika, obserwowano toksyczność przy 75mg/kg/dzień (przedwczesne narodziny, zmniejszona waga macicy ciężarnej i wady rozwojowe), NOAEL wynosił 25mg/kg/dzień.

[Hyvver]

[wpis usunięto]